เคยไหม สักครั้งหนึ่ง

เคยไหม... บางครั้งเราหาของบางสิ่งบางอย่าง แต่เราไม่พบมัน ทั้งๆที่หลายครั้งมันก็อยู่ตรงหน้าของเราเอง
เคยไหม... เมื่อเพื่อนชี้ให้เราดูคนบางคนที่ทำอะไรแปลกๆ แต่เมื่อเราเหลียวไปก็มองไม่เห็นเขาเสียแล้ว
เคยไหม... เวลาที่ท้อใจเรามองหาใครสักคนที่จะเข้าใจเราที่จะรับฟังเรา แต่เรากลับมองไม่เห็นใครเลยสักคน
ครั้งหนึ่ง... ฉันได้ไปอาศัยอยู่ในที่ที่ฉันคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้ไปอยู่ที่นั่น
ครั้งหนึ่ง... ฉันเคยคิดว่า ฉันคงไม่มีโอกาสได้ทำในสิ่งที่ฉันอยากจะทำ เพราะมันยากเกินไป ...และ...
ครั้งหนึ่ง... เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าและออกมาจากห้องนอน ฉันได้เห็นภูเขาตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าของฉัน
... หลายครั้งเมื่อฉันเดินออกมา ฉันได้ผ่านเลยมันไป
... หลายครั้งเมื่อฉันเดินออกมา เมฆหมอก และเงาฝนได้บดบังมันเอาไว้
............................................................................................................
ฉันจึงมองไม่เห็นมัน ไม่เคยมองมัน หรือไม่เคยแม้แต่จะสนใจมันสักนิด
แต่เช้าวันนั้นทำให้ฉันได้ค้นพบความจริงสิ่งหนึ่ง คือ ...
ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้ง และพระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด
เป็นของใหม่อยู่ทุกเวลาเช้า ความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก
จิตใจของข้าพเจ้าว่า “พระเจ้าทรงเป็นส่วนของข้าพเจ้า เหตุฉะนี้ข้าพเจ้าจะหวังในพระองค์”
บทเพลงคร่ำครวญ 3:22-24
แม้ว่าเราอาจมองไม่เห็น แม้ว่าเราอาจไม่เข้าใจ
แต่ดวงอาทิตย์ได้ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางตะวันตกทุกวันฉันใด
ความรักของพระเจ้าก็เป็นฉันนั้น คือ มั่นคง ไม่เปลี่ยนแปลง ไปตามฤดูกาล
แม้ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
พระองค์ยังทรงเหมือนเดิม
และ ทรงรอคอยเรา ด้วยความหวังว่า...
เมื่อเรามองเห็นพระองค์ และพบกับพระองค์
เราจะพบกับพระศิลา ป้อมปราการ ที่ลี้ภัย ที่พักพิงใจ
ที่พร้อมเสมอ ทุกที่ ทุกเวลา สำหรับเราทั้งหลาย
ที่ถ่อมใจลง และเข้ามาหาพระองค์
โดย เธอคนนี้